Ağlama makamı

yaralıyım, peşimsıra düş avcıları

harcım değil ki, ellerini bırakayım.

Bozkır vadilerde etimi kemirdiler

öptüğün güneş renkli dağlarda

hala ben

ağlama makamındayım.

Hırçın kuşların yüküdür, ellerin yorgunluğu

toprağımı itirazsız çağırıyorum

gözlerime üşüşen güvercin sürüsüyle.

Usul usul açılır ellerin

kıyısında gölgemi kaybettiğim denizlerime

çığlığımı kaçırıyor yüreğinden uğurladığın gemi

haylaz ergenliğimle

ellerinden ümid sağıyorum

Adem Özbay

Saçlarının Kokusu

Lotusa benzer saçlarının kokusu
içime çektikçe tüm fenerlerim söner
gözlerin narin bir bakışla
donmuş güneşimin tüm buzlarını çözer
mesut aşıklar yakalanınca tek bir bakışına
aşıklığına kara bir isyan eder

bilinmez gergef gergef ördüğün bu ağa
neden sadece uyanık aşıklar düşer

denizci türkülerinde duyulur saçlarının kokusu
dalgaların kıyıya vurmaları sendendir
sen varken bitmez dağdan dağa rüzgarın kokusu
gökyüzünün avare kusları senin eserindir
tanrının yeryüzüne saldığı sis
seni benden saklamak için midir

rahibeleri anladım isa aşkına
peki sendeki bu tazelik nedendir

solgun denizlere renk veren saçlarının kokusu
gölgesinde saklar, gökkuşağının kayıp rengini
cezirde sana koşar, okyanus sularının buğusu
sana hasetlerindendir
eliflerin yalnız duruşu

gel salalım çılgınca heryere,
saçlarının kokusunu
baharlar hiç eskimesin yeryüzünde.

Adem Özbay

 

Eliften Yalnızlık

I.
Sende olduğumun itirafıdır bu sözler
şeffaf bir gölde ağa tutulan balık
gözleriyle bana çaresizliğimi söyler
karanlık sıvalı bir kadın endamı ile
okyanusa açıldığım gemim batık

II:
dalgalarda azılı bir yara gibi azmaktayım
kıyıya vurmasamda kim demiş sulardayım
yurdunda yan yatmış ay ışığıyla
eliften yalnızlık çalmaktayım

III.
Okyanusa bakan bir kalede oynaşır kraliçe
ekşi sözleri yankılayan burçlar
gelişimi haber verdikçe aşıkları gülmekte
erken geldiğimden habersiz olmamalılar
şişe hainlik etmediyse.

Adem Özbay

Bildiri

Balkon demirlerinde çınlayan

Her arsız kedi çığlığında

Şehzadeler boğuluyor çatılarda

Hele aylardan martsa

İsyan etmişse yeniçeriler

Bülbülü boğan gül tufanına

Bir bildiri düşer sultanın kapısına:

Kefareti bir ölümse kavuşmanın

Bu can ki zaten vergisidir aşkın

Hem en itibarlısı nefessiz kalışın.

Adem Özbay

Kısmetse gelecek yaz

Kısmetse gelecek yaz ölürüm sevgilim.

Benki can vermem sehpalarda

Vurulacaksam bir manga askerce

Yakışıklı bir pozda beklerim kurşunları

Hem öyle bağlatmamda gözlerimi

Gözlerim ilk gelecek mermiyi

Olurya çarparda göğsüme

Seni andığım bir anda

Saklarım kendimi diğer kurşunlara

Kısmetse gelecek yaz ölürüm sevgilim

Bir mezarım olmaz dağ başında

Güneşi ilk ben görürüm

Polisler tutuklamak isterler belki dağ ceylanlarını

Sen ceylanlar gibi bakma

Birde anneme uğra arasıra

Kucaklasın seni sarıldığım yanlarından

Anlat bayırlarda nasıl seviştiğimizi

Nasıl tüfengimizi anne bildiğimizi

Ve helal etsin, bilsin dağları

Bir onun kadar çok sevdiğimi.

Kısmetse gelecek yaz ölürüm sevgilim

Kısmetse öperim yine seni dudaklarından.

Adem Özbay