Kendine iyi bak sevgilim

Kendine iyi bak sevgilim, beni düşünme. Taş atmaya gidiyorum çocuklara kurşun atanlara. Ceplerimde yıldızlar kadar taş var. Birde senin hasretini koydum sapanımım hamuruna. Sevgilim her sapan çığlığında öperim dudaklarından. Hasretle, aşkla. Ben iyi olurum sen kendine iyi bak...

Unut sevgilim, unut ettiğimiz yeminleri. Musafa el koyup bağıra bağıra ettiğimiz yeminlerin şimdi boynu bükük kalacak. Ne denizler ne martılar görecekler bizi artık el ele. Hiç balık ekmek yiyemeyeceğiz; gölgesinde seni sevmişliğim olan bu şehirde. Kaldırımlarında sokak çocukları yalnız kalacak geceleri, geceler uzun olacak onlara yine. Sen hem onlara hem kendine iyi bak. Beni merak etme.

Sevgilim varır varmaz mektup yazarım ay ışığıyla sana. Gökyüzünde en parlak yıldız olup göz kırparım haylazlığımla. Sonra da düşersem en yüksek tepenin çatısına bil ki, ellerimden tutmana ihtiyacım var. Kapat gözlerini ve düş seccadenin üstüne. Yeraltında çağlarsa güllerin kökleri, kulak ver ve saçlarını bırak rüzgara. Sonrasında dirençle kalkıp ayağa kendine iyi bak sevgilim. Ben çok iyi olurum orada.

Sevgilim kendine iyi bak. Çünkü beklenmedik bir zamanda, yenilginin acısı direngen gözlerini buğulandırdığında, ben hasretimi güneşe serip doğacağım senin kalbine. Ne sen ağlayacaksın ne ben güleceğim. Melekler tutacak ellerimizden. Zaten kim Azrail kadar iyi kement atabilir bedenime. Ve senin gözlerinin kemendi kadar... Çok iyiyim sevgilim çok iyi, sen kendine iyi bak.

Ve sevgilim, sevdim ben seni, senin bile inanamayacağın kadar çok. Sensiz her gece yıldızlar aldım ben koynuma, sarih bir lisanla tespih eden tepelerde. Yıldızlar ısıttım sabahlara kadar. Ve hasretimi ısıttım. Kırağı düşmüş bir gonca gibi, çıt diye kırılmasın hasretim diye, ısıttığım yıldızlara sardım seni. Hasretim, hasretim benim, gözünden ırmaklar geçen ceylanım... Kırlarda koşarken eski günlerimizdeki gibi kendine iyi bak. Ben yakalamak için peşinde dolaşır dururum bir yavru oğlak gibi. İyi olurum hem de çok iyi. 

Hem ne çıkar bahtımızda ayrılık varsa, bir kere bile baktı ya gözlerimiz içimize, Ben senin sen benim gizli mahzenimdim, ancak yandıkça anlayabildik bunu. Hem seni nasıl sevdim biliyor musun? Annenin kabuğunu soyup yavru vermesi gibi… Güneşin gölgeye sancılanması gibi sevdim seni. Sen şimdi merak etme sevgilim, kendine iyi bak. Kavuşamasam da seni sevdim ya, bana yeterde artar bile. İyiyim ben iyiyim.

Sevgilim her yalnız kalışımda mavzer başında, susarak çağırdım seni derin uçsuz bucaksız vadilerden. Ne nilüferler topladım sana güneşi yalayıp yutacak kadar heybetli göllerden. Ne çok aşık oldum sana, ne çok... Sen hep içimde doğan bir bahar gibi geldin yanı başıma. Sevgilim teşekkür ederim ben sana, beni sevdin ya... Mutluyum ben buralarda sen kendine iyi bak. Ve beni unutma...

Kendine iyi bak sevgilim, beni düşünme. Taş atmaya gidiyorum çocuklara kurşun atanlara. Ceplerimde yıldızlar kadar taş var. Birde senin hasretini koydum sapanımım hamuruna. Sevgilim her sapan çığlığında öperim dudaklarından. Hasretle, aşkla. Ben iyi olurum sen kendine iyi bak... 

Adem Özbay