Bir Şiirim Bile Yok

Bir Şiirim Bile Yok

Bir şiirim bile yok, çünkü güzel değilim.

Güzel değilse şiir yazmamalı insan,

Kelimeler yakışmalı kalemine,

Hem güzelde sevmeli,

Kaçmamalı, yorulunca elini aşkın altına koymaktan.

Bir şiirim bile yok, çünkü güzel değilim.

Annem güzeldi, babam yakışıklı oysaki,

Dedem ise beş çekerdi Ayhan Işık’a,

Genetik olarak bir acılarını almışım onların,

Bir tek onu güzel beceriyorum,

Bir tek özlemekte iyiyim sevgilim.

Biliyorum bir şiirim olmayacak,

Yağmur yağdığında kimse yaslayıp başını,

Düşünmeyecek benim gibi,

Gülen bir yüz görmenin ne kadar sevimli olduğunu.

Belki  bir şiir yazarım, yine kötü olur,

İmgelerim sağlam basmaz ayağını yere,

Tek anlaşılır yeri, seni öptüğüm olur gözlerinden,

Hem buna imge gerekmez,

Öpmeli insan sevdiğini, sevdiğini, sevdiğini söyleyerekten.

Artık gitmem lazım, belki bir şiirle gelirim sevgilim,

Belki balkonunda menekşe yetiştiririz her bahar,

Çocukların topu düşürse de saksılarımızı, kızmayız,

Bir çocuk umuttur yaşayamaya biliriz hem,

Bir çocuk kalbi ile severiz,

Bir çocuk gibi severiz sevgilim.

Adem Özbay