Son mektup

Biliyorum biliyorum son mektubunu yazmıştım. Ama mektuplarımın doğum gününü boş geçmek istemedim.

Adresini kaybetmiş mektuplar olarak başlamıştım sana yazmaya. Kararımı değiştirdim. Bu mektupların adresi var. Bu satırların her harfi sana yazıldı. Bu mektuplar senin. Bu gün bu mektubu da bitirdikten sonra hepsini kargoya vereceğim ve sahibini bulacaklar.

Söylemek istediğim son bir kaç satır daha var.

Sen benim papatya bahçem oldun. Senin göğsüne yaslandığımda, gözlerimi kapattığımda ilk kez papatyaların sesini duydum.

Onlar gülümsüyorlardı.

Hayatın ne kadar güzel, ne kadar yaşanası, ne kadar sevmeye değer olduğunu söylüyorlardı bana.