Yaraların izi kalması kötü değildir, eğer sana iyileştiğini hatırlatıyorsa!

Bir önceki mektubumda sana güzel haberlerimi anlatacağım deyip birincide kalmışım sonra farkettim. Devamını yazmaya da ancak vakit bulabildim. İşte ikincisi:

Hazırladığımız reklam dergisinin bağlı olduğu ajans yurtdışında çok satan bir çocuk dergisini Türkiye’ye getirdi. Dergi bir karakterin dergisi ve yerli kanallarımızda çizgi filmi bir süredir yayınlanıyordu. Yavaş yavaş kitlesi oluşunca dergisinin de iş yapacağını düşündüler. Güzel haber bu değil tabiki, editörü olarak seçildim. Nihayet sevdiğim bir işi gönlümce yapabileceğim. Hazırlıklarına başladık ve önümüzdeki ay ilk sayısı bayilerde olacak.

Yine güzel haberlerden bir tanesi nihayet araba alıyorum. Hep hayalimde olan Mini Couper’in yarısına yakın nakitini topladım, kalanı banka kredisi ile alıyorum. Pek banka, kredi işlerine bulaşmak istemesemde insanın hayalleri için bazen gözü kara olması gerekiyor. Bu senden öğrendiğim bir cesaret hapı.

Ayrıca kardeşim güzel bir iş buldu. Artık ayakları üzerine durmayı becerebiliyor. Onu çok sevdiğini biliyorum. Sen de duysaydın eminim çok sevinirdin.

Nihayet çok uzun bir aradan sonra pazarları sıcak mısır ekmekli ve taze kaymaklı kahvaltılara geri dönebildim. Senle yaptığımız o güzel kahvaltıları tekrarlamak bende acıları depreştiren bir durumken artık mısır ekmeğinin kokusunu alabiliyorum, kaymağın tadını...

Ara sıra seni haberlerini okuyorum. Facebook sayfandaki paylaşımlarına bakıyorum. Senin gittikçe daha içten yazabildiğini görüyorum. Daha sıcak işler yapıyorsun. Reklamların, slagonların yüreğe dokunan işler. Önceden şok eden, sarsan işler yapardın. Bu değişiminin nerden kaynaklandığını bilmiyorum. Belki de benim yaşadığım bu dönüşümün bir benzerini de sen yaşamışsındır.

Katılır mısın bilmem, ama sanki biz birbirimizi iyileştiren iki yaraydık.

Yaraların izi kalması kötü değildir, eğer sana iyileştiğini hatırlatıyorsa!

 

 

Adem Özbay