Senin ismin sadece sende güzeldi benim için

Senden kaçtıkça sana yaklaşıyorum. Ne saçma bir durum bu böyle!

Sabah erken vakitte işyerine gidip biraz işle güçle meşgul olmak için sabahın köründe yola koyulmuşken, bir gazete büfesinin önünde dizili dergilerin birinde kapağında küçük bir resminle karşılaşıyorum. Aldığın reklam ödülünden sonra “geleceğin yıldızı parlayan reklamcısı” olarak kapağına koymuş seni. O kadar derginin gazetesinin, o kadar rengarenk resim ve yazı cümbüşünün arasında nasılda pat diye sen geliyorsun gözümün önüne. Neden böyle oluyor.

Metroda bizim ajansın durağında inmek için kapıya yanaşırken kapıda bağıra bağıra konuşan adam telefondakine senin adınla hitap ediyor. ‘Yarabbi’ diyorum içimden ‘Beni imtihan edeceksen et de bu kadar sık etme.”

Eskiden olsa senin ismine sahip hiçbir insan dikkatimi çekecek kadar, başımızı çevirip bakacak kadar önemsemezdim bile.

Senin ismin sadece sende güzeldi benim için.

Adem Özbay