Ey ıslak gülleri yakasında gezdiren adam
dalgalara sırt verip söylediğin
türküleri dinledim.
Anladım seni büyüten kundağın
çılgın bir nehir olduğunu
kadınca gülmelerin taşıdığı o
yemyeşil bakışını
bir ağacın dalına astığın o paslı yüreğini
getir bana
getir ve ürkek bir kaplan edası ile kaybol
sulak bir ormanda yaralarımızı güllerle yıka
sen ki yaslanıp ince bir demir tarağa
acıları raksa sürerdin bakardım ardından
koşarak haber verirdim
yalnızlık baktığını kuşların
kuyuya düşmüş bir ceylandan bahsederdin
ülkesi kızgın sularla çevrili
körelmiş bir hançeri kirpiğiyle bileyen
işte o adam derdim o adam
hüzün uçurumuna
bir damla gözyaşı bırakın.
Adem Özbay
0 yorum:
Yorum Gönder
Sensiz kelimelerin sesi olduğun için teşekkürler...