Sevmek zamanı

TRT’nin tek kanallı olduğu günlerde babam akşamları haberlerin başından ayrılmazdı. Gerçi hangimizin babası ayrılırdıki. Sanırsınızki Türkiyeyi yöneten kişiler babalarımızdı ve tek tek her olayı büyük bir dikkatle dinlerlerdi.

Benim o günlerden “Saat 20, şimdi haberler.” klişesi kalmış. Ne zaman haber yada haberler kelimesi ile karşılaşsam bu cümle zihnimde beliriveriyor.

Uzun zamandır haber dinlemeyi bıraktım.

Sabah kanallar arasında zıplarken birden Çaycuma diye bir kelime duydum. Geri döndüm hemen. Bir sürü kanalın arasından bir sürün kelimelerden sadece Çaycuma gelmiş ve beynimin içini gıdıklamıştı. Senin memleketinden bir haberdir belki de senden.

Hala neden merak ediyorum ki?

Bunun anlamı ne?

Bilmiyorum.

Sadece insani bir hatırlayıştı. İnsani bir duyarlılık.

Memleketindeki bir köprü çökmüş, insanlar minibüsle suyun içne düşmüşlerdi. Tam 15 kişi. Sonra gün boyu aklımdan gitmedi. Haber sitelerine durmadn girip durdum kayıp olan insanların isimlerini öğrenmek için.

Sanki İstanbul’da, Ankara’da, Adana’da, Malatya’da, Rize’de bir haberin için adın geçemezmiş gibi. Gerçi bir süredir bir kampanyanın uzun süreli reklam dizisini çekmek için yurtdışında olduğunu biliyordum. Yine de o isimleri duymak istedim. Ne senin adın ne de soyadından insanlar vardı.

O üzücü kazada birden cazibesini yitirdi bende. O zaman anladımki hayat boyu süren bir beraberlikmiş bizimki. Belki insani boyutuyla sürecek, ama hayat boyu sürecek.

Sevmek zamanı dediğin ömrün tüm zamanları değil midir hem...  

Adem Özbay